مأمور دیگر رو به من کرد:
قربان، مقصود شما از ورزش زمستونی لوژ سواریه؟ من عرض می کنم که در لوکارنو به شما خیلی خوش خواهد گذشت. خواهید دید که هوا سالم و محیط جذابه. اینجا را خیلی خواهید پسندید.»|
«آقا اظهار تمایل کرده اند که به مونترو برن.» من پرسیدم: «لوژسواری چیه؟ »
ملاحظه می کنید؟ اصلا تا حالا اسم لوژسواری رو هم نشنیده اند!» این برای مأمور دوم خیلی ارزش داشت. از این موضوع راضی شده بود. مأمور اولی گفت: «لوژ سواری یعنی توبوگان سواری.»
مأمور دیگر سرش را تکان داد: «اجازه بدید مخالفت کنم. باید باز هم مخالفت کنم. توبوگان خیلی با لوژ فرق داره. توبوگان رو در کانادا با چوبهای پهن می سازند. لوژیک سرسرک معمولیه. دقت هم خوب چیزی ست.»
من پرسیدم: «ما نمی تونیم توبوگان سوار شیم؟»
مأمور اولی گفت: «البته می تونین توبوگان سوار شین. خیلی هم خوب می تونین. توبوگان های کانادایی خیلی خوب در مونترو می فروشند. برادران او خس توبوگان می فروشند. خودشون توبوگان وارد می کنند.»
مأمور دوم رویش را برگرداند و گفت: «توبوگان سواری پیست مخصوص لازم داره. توی خیابان های مونترو که نمی شه توبوگان سوار شد. اینجا کجا می مونین؟»
گفتم: «نمی دونیم. ما تازه از بریساگو وارد شده ایم. درشکه بیرون
وایساده.»
مأمور اولی گفت: «اگر به مونترو برید، اشتباهی نکرده اید. خواهید دید هوای اونجا خوش و زیباست. موقع رفتن به ورزش زمستونی هم لازم نیست راه درازی طی کنید.»