زنده بماند تا سوگند لیسی را بشنود و حالا لیسی نمی توانست زیر قول خودش بزند.
ناگهان لیسی احساس کرد پاهایش میلرزند. سعی کرد با دست جلوی لرزش پاهایش را بگیرد ولی موفق نمیشد.
اسلون گفت:
- خانم فارل، بهتر است برایت دکتر خبر کنیم.
او میفهمید که ریک با کاراگاه صحبت میکنند اما نمی توانست حرفهای او را بشنود. در واقع دلش هم نمی خواست بشنود. لیسی دستانش را به هم مالید. انگشتانش چسبناک شده بود نگاهش را به زیر انداخت و اهی کشید، چون متوجه شد که خون ایزابل دستانش را چسبناک کرده است.
کارآگاه اسلون گفت:
- خانم فارل، آقای پارکر شما را به خانه می رساند. فردا بعد از اینکه بیشتر استراحت کردید با هم صحبت خواهیم کرد.
از ذهن لیسی گذشت که صدای او چقدر بلند است. واقعاً این طور بود؟ نه، او فقط صدای ایزابل را می شنید که فریاد میزد: نزن!
او دلش میخواست بداند آیا هنوز جسد ایزابل روی تخت افتاده است؟ احساس کرد که دستی زیر بغلش را گرفت تا او را بلند کند. صدای ریک را شنید:
«لیسی، بیا برویم.»
لیسی مطیعانه بلند شد و اجازه داد او را به سوی در خروجی هدایت کنند. از سرسرا گذشتند، سرسرایی که عصر آن روز کورتیس کالدول آنجا ایستاده بود او صدای ایزابل را شنیده بود که میگفت از فروش آپارتمان منصرف شده است.
لیسی گفت: