پایانی می داشت. اما هیچ داستان برجسته ای با پایان خوش نمام نمی شود، بلکه یک داستان خوب با پایان خود در مخاطبش شروع می شود. و پدر من آن داستان جذابی بود که هم از آغاز تا پایانش، هر لحظه داستانی را در مخاطب خود که من بودم، آغاز و آغاز و آغاز می کرد. او زندگی مرا، روحیه و ارادهی مرا، کار مرا و آیندهی مرا با ساده ترین کلمات آموزگاری کردن
خودت را نگه دار. امردان کنند و نگویند.) .کار... کار... کار کن. مرد را ننط کار می تواند نجات بدهد.