که نشانه ی این گیختگی و فروپاشی می تواند نلقی بشود. چون فقدان امکانات مادی و فقر مادی پدرم هیچگاه نتوانست از قدرت و نفوذ معنوی او بکاهد، بلکه او با شخصیت استثنایی خود همچنان منندر بود و به مثابهی محور تمام خانمان پذیرفته شده بود. داشتم دربارهی آموزگار خودم حرف میزدم که به این جاها کشید و این تقصیر پرگویی من نیست، بلکه علتش فوران پربار زندگانی است و اینکه من از هر زاویه اش که وارد میشوم چشم انداز بی انتهایی به رویم گشوده میشود، چشم اندازی چندان بی انتها که گاه احساس میکنم به کم و کیف هزاران نفر در تنهایی خودم زیسته ام. اما این زندگی که در ساده ترین برخوردی با طول تاریخی اش مشخص می شود و این رابطه دارد با سالیان عمر هر انسان، در مورد هر فردی به مراحل مختلف قابل تقسیم و تفکیک است. این تقسیم بندی را می توان بانبهای سنی نعین کرد یا بانسبتهای حوادث و وقایع توجیه کرد و گاه پیش می آید که با تلفیق هر دو، یعنی تلفیق عمرو عمل باعمر و حوادث میتواند همراه باشد. در واقع عمر فرد انسانی را در حالت طبیعی می توان یک دور می کنی، چیزی شبیه یک کمان در نظر گرفت. صرف نظر از نگرش های فلسفی، می توان این نوارهای کمانی عمر را پذیرفت و آن را به پاره های متعدد تقسیم کرد، پاره هایی که هر کدامش سالهایی از عمر و مجموعه ای از اعمال و وقایع را در برمی گیرد. به این ترتیب کمان اصلی میتواند محور تعدادی کمان های پیوسته قرار بگیرد به نشانهی سیر متنوع زندگی هر فرد که در هر مرحله فراز و فرود خرد را دارد. نهایت اینکه زندگی هر فرد در پیوند با پیرامون و پیرامونیانش مثل یک داستان، مثل الگویی برای داستان است در حالت طبیعی، به این معنا که مقدمه، میانه، اوج، فرود و پایانی دارد و لحظه به لحظه اش را اعمال و کردار و