سال هزار و سیصد و شصت را با ادامهی نوشتن کلیدر، جلد ششم آغاز می کنم. تصمیم دارم این رمان را که برایم از هر چیز گرامی تر است، دستنویس اولش را تا پایان سال تمام کنم. این کاری بود که باید تا پایان سال ۷- ۱۳۵۶ تمام میکردم. چون برایش دست بالا ده سال کار گذاشته بودم. اما دستگیریام به وسیلهی ساراک در اسفند ۱۳۵۳ این کار را تعویق انداخت و به این جا کشاند تا امید ببندم به اینکه تا پایان سال ۶۰ تمامش کنم. در عوض در این فاصله جای خالی سلوچ رانوشتم، که کار عزیزی است برایم. در هر صورت بر شرایط منشنج روزانه غلبه خواهم کرد و کار آفرینش کلیدر را به پایان خواهم برد چون هیچ نمی خواهم پیش از اتمام کار اتفاقی رخ دهد که از کارم وابمانم! امیدوارم خودکار، بنی نشستن و نوشتن، نیروهای پنهانی و شگفتی اور مرا که در هر انسانی نهفته است، بیدار کند. همچنان آرزومندم که در پایان کار، مثل همیشه از انجام آن دچار شگفتی بشوم و از خودم بپرسم: أبا این منم که چنین کاری انجام دادم اما دلم میخواهد بتوانم کلیدر را چنان به پایان برم، در واقع آرزومندم که کار آفرینش کلیدر چنان در اوج باشد که مردم ایران همواره