این هرم در تمام تاریخ های کهن ملل وجود داشته، اما و به خصوم در تاریخ کشور ما سابقه ای بس طولانی دارد. به ترتیب شاه و اشراف، موبدان، اسپهدان، زمینداران بزرگ تاجران، دهقانان و سپاهیان و رعایا این هرم را تشکیل می دادند. در عرصه های محدودتر نیز این هرم وجود داشت، مثلا در شهرها، روستاها و محله ها، و خانواده ها. پس یک انسان سشی مناسبات و قضایا و تجربه ها را جز در اندام و ریخت هرمی نمی تواند ببیند و ارزیابی کند؛ و این طبیعی ترین ریخت ذهنیت اوست. به همین علت، حتی مننگران مستی ما در تاریخ - به جز یکی- در مورد بی فرجام - جز در چارچوب ریخت سی نیندیشیده اند؛ و به همین جهت از شاه، حاکم، امیر در تعبیر ظالم با عادل به وجود آمده است؛ و در چارچوب همین ریخت ذهنی است که ظالم رانکوهیده و عادل را ستودهاند؛ و هیچ ایرادی به ایشان وارد نمی تواند باشد؛ چون در مناسبات سنی تولید - دامداری، زمینداری نمی توانسنه هیچ تصور تازه ای از ریخت زندگی اجتماعی پدید بیاید. از همین رده و مقوله است تغییر لقب شاه به شهردار بعد از پیروزی مونت سربداران، و نه هیچ تغییری در کل مناسبات آن دوره. اما اکنون در منظورم از اکنون، دوران تازه است که طول عمر آن در ایران به بیش از یک قرن می رسد) مدنی ست که اهل نظر ایران با داعیهی مخالفت با دیکتاتوری و داعیه ی مطالب دمکراسی، زندگی میکنند. اما واقع این است که درک ریخت شناسانه ای از هیچ کدام ندارند؛ نه درکی عمیق از دیکتاتوری دارند و نه شناختی نسبی از دمکراسی
بازشناسی نشده نا وجودی شود). پیشتر می روم، گیرم شخص یا اشخاص مثل یک حوزه از دانش این دو پدیده را بشناسند، اما باید به خاطر سپرد که این شیوه مثل حفظ کردن درس مدرسه است که می توان آن را خواند و درباره اش