جواب می دهد. در فکر شغلی هستم تا بتوانم هزینه ی زندگی را تأمین کنم. جای شکرش باقی ست که کرایه خانه ندارم. با توجه به عمری زحمت و کار هنوز و همچنان نگران فردای خودم و خانوادهام هستم. فکر کرده ام بروم روی ماشین کار بکنم یا باز هم برگردم به شغلی بیست سال پیش خود، بعنی! البته دیگر بنیای کار بدی ندارم، اما می توانم سعی خودم را بکنم. مشکل جامعه و حکومت است. بیم آن دارم که تصور شود دارم تظاهر میکنم، در حالی که چنین نیست و اگر بپردازم به کاری فقط از سر ناچاری است به خصوص که پیش از هر کاری باید بروم مادر نیمه جانم را از سبزوار بیاورم.