به کشیدن دیوار و جدا کردن چراگاه از زمین کشت نبود بنابراین حفظ و نگهداری پرچین و غیره لازم نبود. با این همه وقتی تابستان سپری شد کمبودهای پیش بینی نشده ای نمودار شد. نفت، میخ، ریسمان، بیسکویت، آهن برای نعل اسب مورد نیاز بود و هیچ کدام را نمیشد در مزرعه تهیه کرد. بعلاوه بذر و کود شیمیایی برای کشت لازم بود و ابزار مختلف و دست آخر ماشین آلات برای آسیاب بادی. هیچ کس نمی دانست اینها به چه نحو باید تهیه شود.
در یک یکشنبه صبح که حیوانات برای اخذ دستور جمع شده بودند، ناپلئون اعلام داشت که سیاست جدیدی اتخاذ کرده است. از این تاریخ به بعد قلعه حیوانات با مزارع مجاور داد و ستد خواهد کرد: البته نه به منظور تجارت بلکه صرفا برای به دست آوردن مواد مورد نیاز. فعلا مقداری یونجه و مقداری گندم فروخته خواهد شد و بعد اگر به پول بیشتری حاجت باشد از طریق فروش تخم مرغ، که همیشه در ولینگدن بازار دارد تامین خواهد شد. ناپلئون اضافه کرد که مرغها باید از این فداکاری که به منظور کمک و مشارکت در امر ساختمان آسیاب بادی است استقبال کنند. یک بار دیگر حیوانات به طرز مبهمی احساس ناراحتی کردند. ارتباط نداشتن با بشر، معامله تجاری نکردن، پول به کار نبردن مگر اینها جزو تصمیمات اولین جلسه فتح و ظفر پس از اخراج جونز نبود؟
همه حیوانات این تصمیمات را به خاطر داشتند و یا لااقل تصور می کردند آنها را به خاطر دارند. آن چهار خوک جوانی که وقتی ناپلئون جلسات مشاوره را حذف کرد اعتراض کرده بودند با ترس به صدا درآمدند ولی بلافاصله با غرش سهمگین سگها لب فرو بستند. سپس طبق معمول گوسفندها «چهار پا خوب، دو پا بد » را بع بع کردند و ناراحتی آنی حیوانات تخفیف پیدا کرد.