از زمان جونز نیست، فقط می گفت، «خرها عمر دراز دارند. هیچکدام شما تا حال خر مرده ندیده‌اید.» و دیگران ناچار خود را به همین جواب معما آمیز قانع می‌ساختند.
یکشنبه‌ها کار نبود. صبحانه ساعتی دیرتر از معمول صرف می شد و پس از صرف آن تشریفاتی بدون وقفه هر هفته اجرا می شد. اول مراسم افراشتن پرچم بود. سنوبال در یراق خانه، رومیزی کهنه سبزی که مال خانم جونز بود پیدا کرده بود و رویش سمی و شاخی با رنگ سفید نقاشی کرده بود. و این پرچم روزهای یکشنبه در حیاط افراشته می‌شد. سنوبال می‌گفت، «رنگ پرچم سبز است برای اینکه نشانه مزارع سر سبز انگلستان باشد و سم و شاخ علامت جمهوری آینده حیوانات است که پس از قلع و قمع انسانها بر پا خواهد شد. پس از برافراشتن پرچم همه حیوانات در طویله برای جلسه عمومی که به آن میتینگ می گفتند جمع می‌شدند. در آن مجمع کار هفته آینده طرح میشد و تصمیمات مورد بحث قرار می گرفت. همیشه خوکها تصمیم می‌گرفتند، سایر حیوانات هرگز نمی‌توانستند تصمیمی اتخاذ کنند ولی رای دادن را یاد گرفته بودند. سنوبال و ناپلئون در مباحثه از همه فعالتر بودند ولی به این معنی توجه شده بود که این دو هیچگاه با هم توافق ندارند. پیشنهاد از طرف هر کدام که بود، واضح و روشن بود که دیگری مخالف است. حتی در موضوعاتی که در اساس آن جای هیچگونه مخالفتی نبود مثل تخصیص دادن قطعه زمین کوچکی پشت باغ میوه برای سکونت حیوانات بازنشسته بین آن دو بحثی طولانی در می گرفت. میتینگ همیشه با خواندن سرود «حیوانات انگلیس» ختم می شد و بعد از ظهر مخصوص تفریح بود.
خوکها یراق‌خانه را مرکز فرماندهی کرده بودند. شبها در آنجا از روی کتابهایی که از خانه آورده بودند آهنگری، نجاری و سایر صنایع ضروری را یاد می گرفتند. سنوبال سرگرم دایر کردن تشکیلاتی بود که آنها را کمیته های حیوانی مینامید. در این امر پشتکار خستگی ناپذیری داشت. برای مرغها کمیته تولید تخم مرغ، برای گاوان اتحادیه دم‌تمیزان، کمیته تجدید نظر در تعلیمات رفقای غیر اهلی (هدف آن رام کردن حیواناتی