فصل ۷

سر ویلیام فقط یک هفته در هانسفرد ماند. اما همین مدت کوتاه کافی بود تا خیالش راحت شود که دخترش به خیر و خوشی سر و سامان گرفته و شوهر و همسایه ای دارد که نظیرشان زیاد پیدا نمی شود. در مدتی که سر ویلیام آن جا بود، آقای کالینز هر روز صبح او را سوار کالسکه دو چرخ می کرد و آن نواحی را به او نشان می داد. اما وقتی سر ویلیام رفت، همه کارهای معمول همیشگی شان را از سر گرفتند، و الیزابت هم خدا را شکر کرد که با این اوضاع زیاد چشمش به جناب قوم و خویش نمی افتد، زیرا جناب قوم و خویش بیشتر مدت بین صبحانه و ناهار را یا در باغ مشغول کار می شد، یا چیزی می خواند و می نوشت و از پنجره کتابخانه اش که روبه روی جاده بود به بیرون نگاه می کرد. اتاقی که خانم ها در آن می نشستند پشت خانه بود. الیزابت اولش کمی تعجب کرده بود که چرا شارلوت سالن غذاخوری را برای نشیمن انتخاب نکرده است، چون هم جادارتر بود و هم منظره قشنگ تری داشت. اما زود متوجه شد که دوستش دلیل موجهی برای این کار دارد، چون اگر آن ها در اتاقی به این دلبازی می نشستند بی برو برگرد آقای کالینز زیاد در اتاق خودش دوام نمی آورد. به خاطر همین، الیزابت در دل به شارلوت آفرین گفت.
خانم ها از اتاق پذیرایی چیزی را توی جاده تشخیص نمی دادند، و مرهون