فصل ۲۱

بحث خواستگاری آقای کالینز دیگر تقریبا تمام شده بود. فقط مانده بود احساس های ناخوشایندی که لزوما با این قضیه توأم بود و همین طور غرغرهای گه گاهی که مادر به الیزابت می زد. و اما آقای خواستگار، احساساتش عمدتا نه با ناراحتی و دلخوری، یا با اجتناب از رو در رو شدن با الیزابت، بلکه با رفتار شق و رق و سکوت توأم با رنجش ابراز می شد. به ندرت با الیزابت حرف می زد، و آن توجه و عنایت سماجت آمیزی که به نظرش معقولانه بود در بقیه مدت روز معطوف دوشیزه لوکاس شد که با ادب و نزاکت به حرف های آقای کالینز گوش می سپرد و باعث می شد بقیه و بخصوص دوستش عجالتا نفس راحت بکشند.
روز بعد هم بد خلقی یا بد مزاجی خانم بنت تخفیف پیدا نکرد. آقای کالینز نیز همان حالت غرور توأم با خشم را حفظ کرده بود. الیزابت امیدوار بود که ناراحتی آقای کالینز باعث بشود او زودتر برود، اما به نظر نمی رسید که برنامه های آقای کالینز تحت تأثیر این قضیه قرار گرفته باشد. قرار بود روز شنبه برود، اما شنبه که شد هنوز می خواست بماند.
بعد از صبحانه، دخترها پیاده به طرف مریتن به راه افتادند تا ببینند آقای ویکهام برگشته است یا نه، و از غیبت او در مهمانی رقص ندرفیلد گله کنند.