دست بزنند. در بچگی خود، بلاهایی را که بر سر *لازارا کنده* آمده بود، به چشم دیده بود. آن خانم، معلم مدرسه بود و جرئت کرده بود به آن موجودات توهین کند. خود دکتر شخصا در جلوی خانه او خرده شیشه هایی دیده بود که به جوی آب شباهت داشتند و انبوهی از قلوه سنگ که سه شبانه روز پنجره ها را شکسته بودند. مدتها طول کشیده بود تا یاد بگیرد که آن کرم ها در واقع کرم حشرات هستند، یاد گرفته و دیگر فراموش نکرده بود و متوجه شده بود که نه تنها آنها، بلکه بسیاری از ارواح خبیثه دیگر هم قادرند از فیلترهای سنگی معصوم، صحیح و سالم عبور کنند و تصفیه نشوند.
مدت زمانی بس طولانی فتق بیضه را به آب چاه ربط می دادند و آن هم با چه فخرفروشی ای. بسیاری از مردهای شهر به این مسئله دچار بودند و نه تنها خجالتی نمی‌کشیدند بلکه با غروری ملی به خود می‎‌بالیدند. وقتی خوونال اوربینو به مدرسه ابتدایی می رفت، با دیدن آن مردها که در بعدازظهرهای گرم بیرون خانه، در خیابان، می نشستند وحشت می کرد. می دید که چگونه آن بیضه های عظیم بادکرده خود را باد می زنند. مثل بچه ای کوچک که در وسط لنگ آنها به خواب رفته باشد. می گفتند که فتق بیضه در شب های طوفانی مثل پرندگان شوم، سوت می زند و اگر در نزدیکی آنها یک پر لاشخور را آتش بزنند، بیضه هایشان بی نهایت درد خواهد گرفت؛ دردی طاقت فرسا. ولی هیچ مردی از آن گونه صدمات شکایتی نمی کرد چون آن طور فتق های درست و حسابی با آن بیضه های بادکرده عظیم الجثه باعث افتخارشان بود. وقتی دکتر خوونال اوربینو از اروپا بازگشت به خوبی به این گونه فریب های خرافاتی