کننده ی مطبوعات حزب، عضو اغلب کمیسیون ها... و چرا خودمان را معطل کنیم حالا دیگر کسی است که پشت به کوه قاف داده است.
درست است که این خبر - خبر انتخاب خدادادخان به عضویت کمیته ی مرکزی نه تنها برای خود او، بلکه حتی برای دشمنان او - غیر از حزبی ها - جالب ترین خبرها بوده است و گرچه منافع حزبی هم زیاد ایجاب نمی کرد که چنین خبر مهمی مخفی بماند، ولی چون خدادادخان از خودنمایی بیزار است اجازه نداد که روزنامه ی ارگان حزب آن را درج کند و فقط یکی دو ماه بعد از همان دو روزنامه ی (ضد دیکتاتوری) آن را در صفحه ی چهارم خود منتشر کرد.
البته درست است که خواهش آن دوست نماینده ی خدادادخان در این کار زیاد دخیل بود؛ ولی مبادا گمان کنید که خدادادخان برای رعایت بعضی از نکات چنین کاری کرده باشد! او برای خودش حالا دیگر گرگ باران دیده است و یا اگر درست تر بگوییم «فولاد آب دیده» ای. او دیگر پشتش به کوه قاف است.
خدادادخان حتی قبل از این که به عضویت کمیته ی مرکزی انتخاب شود چشم و چراغ حزب بود. در جلسات حزبی، در کنفرانس ها، در شب نشینی های دوستانه و در اجتماعات «فرهنگی و خانه ی فرهنگی» نقل محفل به شمار می رفت.
طنطنه ی کلام، قدرت بیان، قد و قامت رشید و سیاست مدارانه و آداب دانی های او، همه را به خود جلب می کرد. و در برابر او از حزبی های تازه کاری که برای اولین بار به یک جلسه ی