سنگینی بابت خرید آن می پرداخت، اما به داشتن چنین خانه ای افتخار می کرد. معماری آن به سبک دوره ویکتورین بود و در قرن نوزدهم توسط یکی از کارمندان راه آهن ساخته شده بود. صاحبخانه در همان سالی که ساختمان آن به پایان رسید، در جریان مراسم شب کریسمس درگذشت. نمای بیرونی ساختمان در زیر سقف یک سر در دو شیب بزرگ و یک شیروانی چند کله قرار داشت که روی ایوان نسبتا طولانی جلوی خانه را پوشانده بود. در زیر این سر در دو شیب، یک ورودی ستون دار با کف پوش چوبی قرار داشت. پنج ستون نگهدارنده سر در به رنگهای سفید و آبی نقاشی شده و مزین به آرایه های کنده کاری شده ی گل و بته و نقش مایه های مختلفی بود که شامل گلهای نرگس و زنبق و آفتاب گردان می شد. نرده ی بین ستون ها، طرحی | پیچیده و مزین به ابزارهای تزیینی ظریف و شبیه به ملیله کاری داشت. در طبقه ی بالا، سه در ظریف به بالکن کوچکی راه داشتند. در سمت چپ این بالکن، برج کوچک هشت گوشی سر بر آورده بود که پنجره های آن شیشه ی رنگی داشت. ارتفاع این برج از سر در خانه هم فراتر می رفت و در منتهی علیه آن یک سر مناره ی آهنی مزین به آذین های برگ و گیاه قرار داشت. زیر برج و در سمت چپ ایوان، یک ساختمان کوچک سر پوشیده وجود داشت که از آن به عنوان گاراژ استفاده می شد؛ این ساختمان هم با چوب سدر تخته کوبی شده و مزین به زینت کاری های مختلف، سردرهای کوچک تزیینی و ابزارهای زینتی دوک مانند بود.