دگرگون سازی گذشته به دو دلیل ضرورت دارد، که یکی از آنها فرعی و، اگر بشود گفت، احتیاطی است. دلیل فرعی این است که عضو حزب، مانند رنجبر، شرایط زمان حال را تا حدی به این سبب تحمل می کند که ضوابطی برای مقایسه در دست ندارد. باید از گذشته و نیز از کشورهای بیگانه بریده شود، زیرا برای او ضرورت دارد که باور کند کاروبارش از نیاکانش بهتر است و سطح متوسط رفاه مادی دم به دم بالا می رود. اما دلیل مهم تر برای نوسازگاری گذشته، نیاز به تأمین تنزه حزب است. قضیه تنها این نیست که سخنرانی ها و آمارها و اسناد باید دم به دم نو شوند و معلوم شود که پیش بینی های حزب در هر موردی راست بوده است. روی دیگر قضیه این است که هیچ گونه تغییری در آموزه یا اتحاد سیاسی تصدیق نشود. زیرا تغییر دادن ذهن یا حتی روش، اعتراف به ضعف است. فی المثل اگر اروسیه یا شرقاسیه (هرکدام که باشد) امروز دشمن است، آنگاه آن کشور لازم است که همواره دشمن باشد. و اگر واقعیات خلاف این را می گویند، پس باید واقعیات را دگرگون ساخت. به این ترتیب، تاریخ بی وقفه بازنویسی می شود.
جعل سازی روز به روز گذشته، که وزارت حقیقت مجری آن است، به لحاظ تثبیت رژیم ضرورتی همسان کار اختناق و جاسوسی دارد که به دست وزارت عشق به اجرا در می آید.
تغییر پذیری گذشته، اصل مسلم سوسیانگل است. استدلال بر این است که رویدادهای گذشته وجود عینی ندارند، بلکه تنها در اسناد مکتوب و حافظه ی انسانها ماندگارند. گذشته چیزی است که اسناد و حافظه ها بر آن گواهی می دهند. و از آنجا که حزب بر اسناد و نیز ذهن اعضا تسلط کامل دارد، نتیجه این می شود که گذشته همان است که حزب به ارادهی خویش آن را می سازد. این نتیجه نیز عاید می شود که هرچند گذشته تغییرپذیر است، هیچگاه در هیچ لحظهی مشخصی تغییر نپذیرفته است. زیرا هنگامی که به شکل مورد نیاز بازآفرینی شده باشد، آنگاه این شکل جدید گذشته است و گذشته ای دیگر نمی توانسته است وجود داشته باشد. حتی وقتی که همان رویداد به دلیل مصون ماندن از بازشناسی در عرض سال می بایست چندین بار دستخوش تغییر گردد. همچنانکه اغلب پیش
اه