سه قدرت پیوسته در نبرد با هم اند. در عمل هیچ یک از قدرتها تمام منطقه مورد نزاع را در اختیار ندارد. قسمتهایی از آن پیوسته دست به دست می گردد، و شانس تصرف این یا آن تکه از زمین با ضربهی ناگهانی خیانت است که تغییرات بی پایان صف بندی را املاء میکند.
جمله ممالک مورد نزاع منابع کانی ارزشمندی دارند، و در بعضی از این ممالک محصولات گیاهی مهمی از قبیل لاستیک به دست می آید که در نواحی سردسیر لازم می آید که آنها را با شیوه های نسبتا گران تری به طور مصنوعی تولید کرد. اما از همه مهم تر اینکه ذخیرهی بی پایانی از نیروی کار ارزان دارند. هریک از قدرتها که منطقه‌ی حاره‌ی آفریقا یا کشورهای خاورمیانه یا هند جنوبی یا مجمع الجزایر اندونزی را زیر سلطه بگیرد، بر صدها میلیون باربر ارزان قیمت و خرکار نیز دست می یابد. ساکنان این نواحی که علنا تا سرحد بردگی نزول کرده اند، پیوسته در دست این یا آن فاتح میگردند و در این مسابقه مانند زغال یا نفت مصرف می شوند تا سلاح بیشتری به دست آید، ناحیه‌ی بیشتری در تصرف آید، قدرت کار بیشتری در اختیار گرفته شود، سلاح بیشتری به دست آید، ناحیه‌ی بیشتری در تصرف آید و همین طور الی غیر النهایه. باید توجه داشت که جنگ هیچگاه از کناره های نواحی مابه النزاع فراتر نمی رود. مرزهای اروسیه بین حوضچه ی کنگو و ساحل شمالی مدیترانه پیش و پس میرود. جزایر اقیانوس هند و آرام پیوسته به دست اقیانوسیه یا شرقاسیه گرفته و بازگرفته می شوند. مرز میان اروسیه و شرقاسیه در مغولستان هیچگاه ثابت نیست. هر سه قدرت در اطراف قطب مدعی سرزمین های عظیمی هستند که درواقع قسمتهای اعظمی از آنها غیرمسکون و نامکشوف است. اما وزنه ی قدرت همواره همچند و سرزمینی که مرکز هریک از ابر قاره ها را تشکیل می دهد، همواره از تجاوز مصون می ماند. وانگهی، نیروی کار ملتهای استثمار نشده در اطراف خط استوا در واقع برای اقتصاد دنیا ضروری نیست. آنها چیزی بر ثروت دنیا نمی افزایند، چون هرچه تولید می کنند برای هدفهای جنگ به کار می رود، و هدف جنگ افروزی همواره باید در وضعیت بهتری باشد که بتوان آتش جنگی دیگر را
جمله ممالک مورد نزاع منابع کانی ارزشمندی دارند، و در بعضی از این ممالک محصولات گیاهی مهمی از قبیل لاستیک به دست می آید که در نواحی سردسیر لازم می آید که آنها را با شیوه های نسبتا گران تری به طور مصنوعی تولید کرد. اما از همه مهم تر اینکه ذخیرهی بی پایانی از نیروی کار ارزان دارند. هریک از قدرتها که منطقه‌ی حاره‌ی آفریقا یا کشورهای خاورمیانه یا هند جنوبی یا مجمع الجزایر اندونزی را زیر سلطه بگیرد، بر صدها میلیون باربر ارزان قیمت و خرکار نیز دست می یابد. ساکنان این نواحی که علنا تا سرحد بردگی نزول کرده اند، پیوسته در دست این یا آن فاتح میگردند و در این مسابقه مانند زغال یا نفت مصرف می شوند تا سلاح بیشتری به دست آید، ناحیه‌ی بیشتری در تصرف آید، قدرت کار بیشتری در اختیار گرفته شود، سلاح بیشتری به دست آید، ناحیه‌ی بیشتری در تصرف آید و همین طور الی غیر النهایه. باید توجه داشت که جنگ هیچگاه از کناره های نواحی مابه النزاع فراتر نمی رود. مرزهای اروسیه بین حوضچه ی کنگو و ساحل شمالی مدیترانه پیش و پس میرود. جزایر اقیانوس هند و آرام پیوسته به دست اقیانوسیه یا شرقاسیه گرفته و بازگرفته می شوند. مرز میان اروسیه و شرقاسیه در مغولستان هیچگاه ثابت نیست. هر سه قدرت در اطراف قطب مدعی سرزمین های عظیمی هستند که درواقع قسمتهای اعظمی از آنها غیرمسکون و نامکشوف است. اما وزنه ی قدرت همواره همچند و سرزمینی که مرکز هریک از ابر قاره ها را تشکیل می دهد، همواره از تجاوز مصون می ماند. وانگهی، نیروی کار ملتهای استثمار نشده در اطراف خط استوا در واقع برای اقتصاد دنیا ضروری نیست. آنها چیزی بر ثروت دنیا نمی افزایند، چون هرچه تولید می کنند برای هدفهای جنگ به کار می رود، و هدف جنگ افروزی همواره باید در وضعیت بهتری باشد که بتوان آتش جنگی دیگر را