می دانی که تصمیم نهایی با من نیست. کسان دیگری هستند که باید متقاعدشان کنم.»
بنابراین، تا آنجا که ممکن بود به طور خلاصه، داستان خودم، لیزا، زندگی مان با کاپیتان و غیبت های مکرر و تغییر نام های او را، برای آقای کوییگلی گفتم. همچنین مرگ لیزا و دورغ گفتنم به کاپیتان را نیز گفتم.
وقتی همه را گفتم و تمام شد او نظری داد که مرا حیرت زده کرد. گفت: «این واقعا یک داستان عاشقانه است.»
گفتم: «من درباره عشق چیزی نمی دانم.»
به نظر می رسد که لااقل، چه طور بگویم، آنها به هم دیگر نیاز داشتند. فکر می کنم این را می توان عشق گفت.» آقای کوییگلی طوری حرف می زد که گویی کمتر از من در قلمرو عشق تجربه دارد و وصف عشق را فقط از دهان دیگران شنیده است.
فکر میکنی او برای تأمین زندگی شما دو نفر چه کار می کرد؟ یک مرد تنها که مسئولیت یک خانواده را به عهده می گیرد، این شوخی نیست.»
ما هیچ وقت ندانستیم او چه کار می کند، اما پلیس همیشه دنبالش
بود.))
آقای کوییگلی گفت: «من هم این را غالبا از خودم پرسیده ام. ظاهرا در اینجا با آن هواپیمایش خیلی پول در می آورد. تصور می کنم هواپیمای دربستی است. اما چه چیزی حمل می کند؟ فکر میکنم جواب این سئوال را می دانم. اما قبل از هرچیز هواپیما را از کجا آورده؟» « به من گفت همه چیز از کلمبیا شروع شد.» |
بله، از طریق یکی از همکارانم که در کاراکاس کار می کند چیزهایی در این باره می دانم. احتمالا در کار مواد بوده. اما به گمان من زیاد مهم