برای وصول چک به چندتا مشکل برخوردم اما حل شد (فکر می کنم می بایست به پاناما تلفن کنند و، به خاطر اختلاف زمان، کار حدود هفت ساعت به تعویق می افتاد. احساس گناه کردم، اما دیری نپایید و تا آن پنجاه لیر پدرم را به او دادم از بین رفت. حتی به پشتوانه ثروت جیدیدم خود را در رستورانی در سوهو به قزل آلای دودی و بوردوی سفید مهمان کردم که در حالت عادی از استطاعت من خارج بود. اما، آن طور که انتظار داشتم از ناهاری که تنهایی خوردم، لذت نبردم. به خاطر پول نبود؛ فکر می کنم به خاطر این بود که دیدم هنوز حتی به کاپیتان نامه ای ننوشته ام تا به او خبر بدهم که لیزا بیمار است و احتمالا می میرد.
کمی بعد از این جشن کوچولویم نامه دیگری با مهر اکسپرس رسید. درست هنگامی که می خواستم بر سر صبحانه ست و چای بنشینم نامه را آوردند، و تا دوبار نامه را نخواندم نه چیزی خوردم و نه نوشیدم.
الیزای عزیزم، شاید بهتر است که فعلا نیایی. مشکلاتی پیش آمده - دردسرهایی ، و نمی خواهم تو ناراحت بشوی. امیدوارم چکی را که فرستادم وصول کرده باشی چون فعلا نمی توانم به خاطر این مشکلات چک دیگری برایت بفرستم. به محض این که توانستم دوباره برایت نامه خواهم نوشت و قسم می خورم که زیاد طول نخواهد کشید. به جیم هم بگو که نگران نباشد. قاطرها به سلامتی در راهند، اما چندتا گودال توی راه هست. گودال های غیرمنتظره و گاهی عمیق. کاش این نامه این طور بی روح، مثل یک نامه بازرگانی، نمیشد چون تنها چیزی که می خواهم بنویسم این است که دلم خیلی برایت تنگ می شود. در هر ساعت روز دلم برایت تنگ می شود. اما، لیزا، اکنون دیگر زیاد طول